اما همانطور که هر شناگری می داند زیر آب، تیرگی حکمفرماست و همه چیز تار و مبهم دیده می شود. «آنا جیسلن» از دانشگاه لوند در سوئد و همکارانش یک سازش غیرعادی را در بین کودکان «موکنی» کشف کرده اند: این کودکان برخلاف بچه های اروپایی می توانند در زیر آب نگاهشان را روی اشیا متمرکز کنند یا به عبارتی چشم شان را تطابق دهند. علاوه بر این آنها می توانند اندازه مردمکشان را کاهش دهند؛ رفلکسی که در نتیجه تطابق و شاید هم از یک واکنش فیزیولوژیکی به شیرجه رفتن حاصل می شود. چشمی که مردمکش کوچک تر باشد درست مانند دوربینی که سوراخ دیافراگم آن به اندازه سر سوزن است، تصاویر واضح تری ایجاد می کند. چنین سازش هایی «موکنی»ها را قادر می سازد که دو برابر بهتر از کسانی که آب ندیده اند، در زیر آب ببینند و اینک جیسلن مشغول آزمایش بر روی کودکان سوئدی است و قصد دارد بفهمد که آیا می توان تطابق چشم در زیر آب را از طریق آموزش یاد گرفت؟ وی می گوید اطلاعات اولیه حاکی از آن است که این توانایی به شدت آموختنی است.